พระเดิมๆ แต่มีร่องรอยของแมลงกัดกินผิว เนื้อหาจัดแบบวัดระฆัง พอเป็นแนวทางของพระหลวงปู่ภูได้ ในการสึกษา ของเก๊ดีๆ ติดรางวัลก็มีมาแล้วต้องระวังพระสำนักนี้ ซึ่งสร้างด้วยกันหลายยุค แต่เนื้อหาจะจัดไม่เท่ากัน ส่วนพิมพ์สวยๆ เช่น พิมพแขนกลม แขนหักศอกหรือแซยิดก็เหมือนกัน เป็นพระที่สร้างกันยุคปลายๆ เพราะมีช่างที่มีฝีมือเข้ามาทำการแกะแม่พิมพ์ให้ไหม่ จึงดูสวยงามได้สัดสว่น ตามเชิงช่างศิลป์ไทย ฉนั้นจะสังเกตุได้ว่าพระหลวงปู่ภูยุคต้นๆ จะมีพิมพ์ทรงที่ไม่งดงามนัก แต่เนื้อหาจะจัดกว่ายุคปลายๆ เพราะมีส่วนผสมของชิ้นส่วนสมเด็จมากนั่นเอง